Anderhalve maand later mag hij aan de slag bij Antwerp.



Het is te snel, lees en hoor ik overal.



Ik denk niet persé dat de snelheid op zichzelf is. Wat vooral het probleem is, is dat zijn zelfreflectie te mager en zijn verhaal te algemeen is. In ieder geval naar buiten toe.



Als publiek zijn we nog niet overtuigd dat hij echt een nieuwe versie van zichzelf is geworden. Dat hij een beter stel normen & waarden heeft dan voorheen.

Veel helpender was het geweest wanneer hij zijn verklaring specifieker had gemaakt.


Gingen er alarmbellen af op de momenten dat hij dic-pics maakte en verstuurde? Hoe kwam het dat hij zichzelf niet in de hand had.

Hoe gaat hij voortaan handelen? Hoe ziet hij de vrouwen om hem heen nu? En natuurlijk, wat gaat hij doen met de mensen over wiens grenzen hij ging?



Heel pijnlijk en kwetsbaar om te bespreken, maar wel nodig om de weg vrij te maken voor een nieuwe start.



Grote slagen snel thuis werkt niet als het om geloofwaardigheid gaat.

Geloofwaardigheid kan niet zonder een eerlijk én specifiek verhaal. 

Je publiek kan jou pas serieus nemen als jij jouw publiek serieus neemt. Geen belangrijke vragen onbeantwoord laten...



Dat geldt overigens niet alleen in 𝘣𝘢𝘥 𝘵𝘪𝘮𝘦𝘴, maar ook in 𝘨𝘰𝘰𝘥 𝘵𝘪𝘮𝘦𝘴. 



Als boegbeeld ben je bepalend voor de reputatie van je merk.
Die sterke reputatie bouw je op vanuit verhalen die

• 
specifiek zijn,

• en waarin zo min mogelijk filter zit tussen wie je echt bent en wat je zegt.


In algemene verhalen kun je je makkelijk verstoppen. 

Maar voor het opbouwen of herstellen van een goede naam kom je er niet met 'algemeen'. (Happens every day, trouwens, dat algemene).



Zou dus zomaar kunnen dat dit verhaal nog een staartje krijgt...