
Het kan er zo moeiteloos uitzien
Iemand die steeds weer krachtige verhalen deelt en zo een duidelijke positie als boegbeeld opbouwt.
Telkens goed van toon, sterk standpunt en slim opgebouwd.
Jaloersmakend dat iemand dat kan!
Maar het eerlijke verhaal is dat het meestal niet vanzelf ging.
Achter die ene post zit een proces. Er is nagedacht over het thema, de invalshoek, relevantie, de zijn woorden met precisie gekozen. En ja, het is geredigeerd.
Nee, dat is niet ‘spontaan’, maar een boegbeeld kan ook niet zomaar alles roepen. Vakgenoten, medewerkers en bazen kijken mee. Er zijn zorgvuldig opgebouwde reputaties om rekening mee te houden.
Dat klinkt weinig authentiek, toch draait het daar om. Om met zoeken en slijpen een boodschap te vinden die dichtbij voelt en de kern raakt. Spontaan klinkt leuk, en scoort goed, maar een goed doordacht verhaal zegt vaak meer en brengt meer verdieping.
Waarom ik dit zeg? Omdat veel mensen die zichtbaar wíllen zijn, denken dat het voor anderen moeiteloos is. Dat zij ‘gewoon goed zijn in communicatie’ en dat zichtbaarheid voor hen een 𝘸𝘢𝘭𝘬 𝘪𝘯 𝘵𝘩𝘦 𝘱𝘢𝘳𝘬 is.
Is dus lang niet altijd zo.
Boegbeelden moeten hun eigen kritische stem overwinnen. En daarna ook bereid zijn kritiek van buitenaf te riskeren.
Maar juist die kritische blik – op jezelf en op je boodschap – maakt dat je iets waardevols toevoegt. Iets dat klopt, dat hout snijdt, dat ertoe doet.
Wil je echt de sprong wagen, maar weet je niet hoe? Laat je bijstaan. Het is onmogelijk om tegelijk je eigen vragensteller, verteller én eindredacteur te zijn.
Sterke boegbeelden hebben een sparringpartner.